معنی یک چندی در لغت نامه دهخدا

اندک زمانی. مدت اندک. یک زمانی. (ناظم الاطباء). چندی. مدتی. زمانی. چندگاهی. (یادداشت مؤلف) :، چون برآشفته گشت یک چندی، دور دار از پلنگ بدخو رنگ.، ناصرخسرو.، طالوت چون آن بدید پشیمان شد نتوانست که بازستاند پس یک چندی برآمد. (قصص الانبیاء ص 148). او از این سبب بر پسر متغیر شد و یک چندی او را به جوانب می فرستاد به جنگهای سخت. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 51). یک چندی آن جایگاه ببود (شتربه) . (کلیله و دمنه).، چو یکچندی برآمد ناتوان شد، گل سرخش به رنگ زعفران شد.، نظامی.، چون یک چندی بر این برآمد، افغان زد و نازنین برآمد.، نظامی.، گفتم بروم صبر کنم یک چندی، هم صبربر او که صبر از او نتوان کرد.، سعدی.، سعدیا دور نیکنامی رفت، نوبت عاشقی است یک چندی.، سعدی

معنی یک چندی در فرهنگ لغت هوشیار

یکزمانی، مدتی، چند گاهی مدتی اندک زمانی

معنی یک چندی - جستجوی لغت در جدول جو

یک چندی(یَ / یِ چَ)

لغت نامه دهخدا

یک چندی

فرهنگ لغت هوشیار

هم چندی

معادله، برابری

فرهنگ فارسی عمید

یک چند

مقدار و زمانی اندک و نامعلوم، چندی، مدتی، روزگاری، برای مثال سلیمی که یک چند نالان نخفت / خداوند را شکر صحت نگفت (سعدی۱ - ۱۷۴)

فرهنگ فارسی عمید

یک دنده

لجوج، سرسخت، خودرای، یک پهلو

فرهنگ فارسی عمید

یک دندگی

لجاجت، پافشاری، ایستادگی برای پیش بردن رای و نظر خود

فرهنگ فارسی عمید

یک بندی

(یَ / یِ بَ)

یک بند. دایم. پیوسته. متصل. بلاانقطاع. (یادداشت مؤلف).
- تب یک بندی، تب لازم. حمای لازمه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

یک چند

(یَ / یِ چَ)

روزگاری. زمانی. چندگاهی. مدتی. زمانی نامعلوم. (یادداشت مؤلف). کنایه است از ایام معدود. (آنندراج) :
زاغ سیه بودم یک چند نون
باز (چنان) عکه شدستم دورنگ.
منجیک.
چو یک چند بگذشت شد او (سیاوش) بلند
به نخجیر شیر آوریدی به بند.
فردوسی.
بیاسای یک چند و بر بد مکوش
سوی مردمی یاز و بازآر هوش.
فردوسی.
چو یک چند زین داستانها براند
بنه برنهادو سپه برنشاند.
فردوسی.
ای شهریارعالم یک چند صید کردی
یک چندگاه باید اکنون که می گساری.
منوچهری.
یک چند به اقبال تو ای شاه جوان بخت
گرد ستم از چهرۀ ایام ستردم.
برهانی.
سوراخ شده ست سد یأجوج
یک چند حذر کن ای برادر.
ناصرخسرو.
وز رنج روزگار چو جانم تباه گشت
یک چند با ثنا به در پادشاشدم.
ناصرخسرو.
یک چند به زرق شعر گفتی
بر شعر سیاه و چشم ازرق.
ناصرخسرو.
تا کی تو به تن برخوری از نعمت دنیا
یک چند به جان از نعم دانش برخور.
ناصرخسرو.
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم.
(منسوب به خیام).
نبرد افروختی یک چند بزم آرای یک چندی
که گاهی نوبت تیغاست و گاهی نوبت ساغر.
مسعودسعد.
چون یک چند بگذشت نفس بدان مایل گشت. (کلیله و دمنه).
ستد و داد تو یک چند بود جان پدر
ستد وداد کن امروز به تیزی بازار.
سوزنی.
یک چند چون سلیمان ماهی گرفت و اکنون
چون موسی از شبانی گشتش بره مسخر.
خاقانی.
از آن رفتن برآسودند یک چند
دل شیرین فرومانده در آن بند.
نظامی.
یک چند به خیره عمر بگذشت
من بعد بر آن سرم که چندی...
سعدی.
سلیمی که یک چند نالان نخفت
خداوند را شکر صحت نگفت.
سعدی.
کسی قیمت تندرستی شناخت
که یک چند بیچاره در تب گداخت.
سعدی.
از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم.
حافظ (از آنندراج).
ای شوق در افشای غمم این چه شتاب است
گو راز من غمزده یک چند نهان باش.
عرفی (از آنندراج).
، چندی و چیزی اندک. (ناظم الاطباء). چندی. قدری. (یادداشت مؤلف)

روزگاری. زمانی. چندگاهی. مدتی. زمانی نامعلوم. (یادداشت مؤلف). کنایه است از ایام معدود. (آنندراج) :
زاغ سیه بودم یک چند نون
باز (چنان) عکه شدستم دورنگ.
منجیک.
چو یک چند بگذشت شد او (سیاوش) بلند
به نخجیر شیر آوریدی به بند.
فردوسی.
بیاسای یک چند و بر بد مکوش
سوی مردمی یاز و بازآر هوش.
فردوسی.
چو یک چند زین داستانها براند
بنه برنهادو سپه برنشاند.
فردوسی.
ای شهریارعالم یک چند صید کردی
یک چندگاه باید اکنون که می گساری.
منوچهری.
یک چند به اقبال تو ای شاه جوان بخت
گرد ستم از چهرۀ ایام ستردم.
برهانی.
سوراخ شده ست سد یأجوج
یک چند حذر کن ای برادر.
ناصرخسرو.
وز رنج روزگار چو جانم تباه گشت
یک چند با ثنا به در پادشاشدم.
ناصرخسرو.
یک چند به زرق شعر گفتی
بر شَعر سیاه و چشم ازرق.
ناصرخسرو.
تا کی تو به تن برخوری از نعمت دنیا
یک چند به جان از نعم دانش برخور.
ناصرخسرو.
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم.
(منسوب به خیام).
نبرد افروختی یک چند بزم آرای یک چندی
که گاهی نوبت تیغاست و گاهی نوبت ساغر.
مسعودسعد.
چون یک چند بگذشت نفس بدان مایل گشت. (کلیله و دمنه).
ستد و داد تو یک چند بود جان پدر
ستد وداد کن امروز به تیزی بازار.
سوزنی.
یک چند چون سلیمان ماهی گرفت و اکنون
چون موسی از شبانی گشتش بره مسخر.
خاقانی.
از آن رفتن برآسودند یک چند
دل شیرین فرومانده در آن بند.
نظامی.
یک چند به خیره عمر بگذشت
من بعد بر آن سرم که چندی...
سعدی.
سلیمی که یک چند نالان نخفت
خداوند را شکر صحت نگفت.
سعدی.
کسی قیمت تندرستی شناخت
که یک چند بیچاره در تب گداخت.
سعدی.
از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم.
حافظ (از آنندراج).
ای شوق در افشای غمم این چه شتاب است
گو راز من غمزده یک چند نهان باش.
عرفی (از آنندراج).
، چندی و چیزی اندک. (ناظم الاطباء). چندی. قدری. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

یک دنده

مستبد خودرای لجوج: آدم یک دنده ایست، آرام یکنواخت. تاصبح یک دنده خوابید

فرهنگ لغت هوشیار

یک چند

مقدار یا زمان نامعلوم، مدتی روزگاری: یک چندباقبال توای شاه جوانبخت گرد ستم از چهره ایام ستردم. (برهانی)

فرهنگ لغت هوشیار

یک چشمی

بایک چشم بوسیله یک چشم، بطور متساوی بی تفاوت: بهمه یکچشمی نگاه میکند. کسی را بردیگری مقدم نمیدارد تفاوتی بین اشخاص نمیگذارد

فرهنگ لغت هوشیار

یک دندگی

کیفیت وحالت یک دنده: بیش ازاین نمیتوانم شاهد لجبازی و یکدندگی تو باشم